ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ

Τα πρώτα πρωτόγονα τελεφερίκ γεφύρωναν χαράδρες ή ποταμούς κάνοντας χρήση σχοινιών πλεγμένων από φυτικές ίνες και απλών καλαθιών, και κινούνταν με τη χρήση της μυϊκής δύναμης των χεριών. Παρόμοια πρωτόγονα τελεφερίκ βρίσκονται ακόμα σε χρήση στην Ασία, την Αφρική και την νότια Αμερική.

Κατά την διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης η χρήση ατμομηχανών σαν κινητήρια δύναμη για τα τελεφερίκ μεταφοράς υλικών στα ορυχεία, ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα για την δημιουργία δυνατών και μεγάλων τελεφερίκ. Η εξέλιξη των ατμομηχανών οδηγούσε για πάρα πολλά χρόνια και την εξέλιξη των τελεφερίκ. Το δεύτερο σημαντικό βήμα ήταν η δημιουργία και χρήση των πλεχτών συρματόσκοινων, τα οποία επέτρεψαν λόγω της μεγάλης τους αντοχής να γεφυρωθούν μεγάλες αποστάσεις, και έδωσαν στα τελεφερίκ τη δυνατότητα να ανυψώνουν και να μεταφέρουν μεγάλα φορτία.

Το πρώτο σύγχρονο τελεφερίκ κατασκευάστηκε το 1644 από τον Adam Wiebe και χρησιμοποιούταν για να μεταφέρει λάσπη σε αμυντικά έργα. Άλλα συστήματα κατασκευάστηκαν στα 1860 από τους Hodgson και Hallidae σε ορυχεία της Αμερικής. Χρησιμοποιήθηκαν πάρα πολύ και χρησιμοποιούνται και σήμερα για να μεταφέρουν ορυκτά από ορυχεία σε δυσπρόσιτες περιοχές σε μεγάλο υψόμετρο σε σταθμούς επεξεργασίας ή σταθμούς μεταφοράς. Κατασκευάστηκαν συνολικά περισσότερα από 1000 συστήματα και κάποια λειτουργούν ακόμη. Μετά το 1920 και την άνοδο της μεσαίας τάξης τα τελεφερίκ έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή στα χιονοδρομικά κέντρα των Άλπεων. Σε σύγκριση με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο ήταν φθηνότερο στην κατασκευή και λειτουργία και έδινε πρόσβαση σε απάτητες περιοχές. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κατασκευάστηκαν εκατοντάδες συστήματα τελεφερίκ σε όλο τον κόσμο. Χαρακτηριστικό είναι το τελεφερίκ στην Κόστα Ρίκα το οποίο μεταφέρει τουρίστες πάνω από την ζούγκλα, και το τελεφερίκ του Μανχάταν στην Νέα Υόρκη το οποίο έχει μεταφέρει πάνω από 26.000.000 επιβάτες. Στην Ελλάδα γνωστό είναι το τελεφερίκ της Πάρνηθας, που αποτελεί τρόπο πρόσβασης στο καζίνο που βρίσκεται εκεί.

Πηγή